Στρογγυλό Κίτρινο-Στην άκρη της φωτιάς

http://www.youtube.com/user/ASMHNIO?feature=mhum

Στίχοι-Μουσική: Άκης Πελτέκης
Στρογγυλό Κίτρινο 1997 

Στην άκρη της φωτιάς παράδεισοι σβησμένοι
στην έρημη χώρα γυρνάς στο έρημο σου λιμάνι

Στην άκρη της θάλασσας ποια καταιγίδα σε φέρνει
στις φωτιές και στα αρώματα μεθάς στο έρημο σου λιμάνι

Στην άκρη της φωτιάς παράδεισοι σβησμένοι
στην έρημη χώρα γυρνάς στο έρημο σου λιμάνι

Μέρες σβήνουν σε λάμψεις γυρνάνε
ποιες γιορτές τις νύχτες ζητάμε

Στην άκρη της θάλασσας ποια καταιγίδα σε φέρνει
στις φωτιές και στα αρώματα μεθάς στο έρημο σου λιμάνι
να προσμένεις

Μέρες σβήνουν σε λάμψεις γυρνάνε
ποιες γιορτές τις νύχτες ζητάμε
πλοία φεύγουν στα κύματα πάνε
κι οι γιορτές για μας αρχινάνε

Στην άκρη της φωτιάς παράδεισοι σβησμένοι
στην έρημη χώρα γυρνάς στο έρημο σου λιμάνι

να προσμένεις στο έρημο σου λιμάνι
να προσμένεις στο έρημο σου λιμάνι

H καλύτερη οικονομοτεχνική ανάλυση από τον Καζάκη Δημήτριο.

Καλό θα ήταν να αφιερώνουμε λίγο χρόνο για να ακούσουμε και κάποιους ανθρώπους που κατέχουν την γνώση αλλά και το θάρρος της γνώμης.

Τα μπισκότα...

Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Αγόρασε επίσης κι ένα πακέτο μπισκότα. Κάθισε σε μια πολυθρόνα, στην αίθουσα VIP του αερολιμένα, για να διαβάσει με ησυχία. Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει.

Γράμμα από ένα γονέα.

Αγαπητέ κ. Αγγελάκα

Είμαι γονέας παιδιού που φοιτά στα σχολειά της Μαρασλειου στο Κολωνάκι. Επικοινωνώ μαζί σας για να σας ενημερώσω για ένα συμβάν το οποίο έμμεσα σας αφορά.

Κατά την φετινή γιορτή του Πολυτεχνείου των σχολείων της Μαρασλείου είχε προγραμματιστεί κάποια παιδιά να τραγουδήσουν κατά τη διάρκεια της γιορτής το τραγούδι σας "Σιγά μην κλάψω", σαν φωνή αντίδρασης ενάντια σε κάθε καταπιεστή , υπέρβασης , αισιοδοξίας ενάντια στην

απάθεια και την υποταγή. Ένας συμβολισμός των αγώνων του Πολυτεχνείου με ένα σύγχρονο νεανικό ροκ κομμάτι.

Έγινε όμως , κατά τα λεγόμενα της διευθύντριας του α' εξαθέσιου, "καταγγελία" σε αυτήν από άτομο του οποίου η ταυτότητα δεν αποκαλύφθηκε, ότι πρόκειται να παρουσιαστεί αυτό το τραγούδι

στην γιορτή του Πολυτεχνείου. Η καταγγελία αυτή έγινε με την αιτιολογία ότι είναι ένα τραγούδι που ωθεί προς τα ναρκωτικά και τον ξεπεσμό, προερχόμενο από χώρο που ευνοεί τέτοιου είδους συμπεριφορές. Ζητήθηκε έντονα , αν όχι απαιτήθηκε , να μην παρουσιαστεί το τραγούδι αυτό με την αιτιολογία ότι σε αντίθετη περίπτωση τα σχολεία θα εκτιθεντο. Παρά τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών γι αυτήν την αυθαίρετη παρέμβαση ενός "ανωνύμου" , την πρόθεση να ενημερωθεί και να κατανοήσει το νόημα ο εν λόγο κύριος ή κυρία πράγμα

που συνάντησε άρνηση, και παρά τις σαφείς εξηγήσεις για το τι συμβολίζει το τραγούδι και μέσα στη γιορτή και γενικότερα στην σημερινή κοινωνία. Τελικά το τραγούδι "κόπηκε" λογω λογοκρισίας!

Η είδηση αυτή προκάλεσε το εκνευρισμό και την αγανάκτηση μου, το 2010 να επικρατούν σε δημόσια σχολεία τα οποία θεωρούνται πειραματικά και πρότυπα υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Αθηνών,

μέθοδοι που παραπέμπουν στη χούντα και μάλιστα στην γιορτή για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Θεωρώ ότι έπρεπε να ενημερωθείτε για την αντιμετώπιση αυτή του τραγουδιού σας, για τους συμπορευόμενους χαρακτηρισμούς αλλά και την αυθαίρετη παρέμβαση στο έργο των καθ΄όλα εργατικών και φιλότιμων εκπαιδευτικών, που προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν και να προσφέρουν γνώση και καλλιέργεια στα παιδιά μας.

Λυπάμαι πολύ εάν σας στενοχώρησα

Φιλικά

Γ. Αγγελάκας : Δεν ξαφνιάστηκα ούτε στενοχωρήθηκα όλοι ξέρουμε καλά σε τι χώρα ζούμε το παραθέτω γιατί κάτι με συγκίνησε σ'αυτόν τον γονέα μιάς και οι περισσότεροι σύγχρονοι γονείς στην Ελλάδα μου προκαλούν αλλεργία

παραθέτω το παραπάνω γράμμα όπως δημοσιεύτηκε από τον ίδιο τον Γ.Αγγελάκα στο φόρουμ της Alltogethernow. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Μπορείτε να δείτε όλη την συζήτηση στο http://forum.alltogethernow.gr/index.php?topic=1163.165#lastPost

Ελλάς τέως ψωροκώσταινα και νυν Ευρωπαία-Ζωή ποδήλατο

του Νίκου Παπαδόπουλου 
Τι μου φταίει τώρα το, υπό εξαφάνιση στα Σέρρας, δίτροχο-οικολογικό-αθόρυβο μεταφορικό μέσο; όχι μάλλον η γιαγιά μου φταίει, αλλά και αυτή δεν φταίει, απλά την έβρισκε με ρητά και παροιμίες..... Μου' λεγε, οι παροιμίες και τα ρητά του λαού, είναι ότι ο νόμος για τον δικαστή. Δηλαδή γιαγιά, την ρώτησα... Είναι απλά αλάνθαστος/ες. Μεταξύ μας, μπορεί και να είχε δίκιο, γι' αυτό και μπαίνω ευθύς αμέσως στο θέμα. Έλα τώρα ξέρεις τι θα πω, για την γυμναστική βρε, που μας κάνει με το έτσι θέλω, εδώ και καιρό, ο πρωθυπουργός μας.

Καρότο, αβγό ή κόκκος καφέ;

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε. 

Ποιος φοβάται το Debtocracy;

γράφει ο pitsirikos   
   Παρακολουθώ τις αντιδράσεις που προκάλεσε και προκαλεί το «Debtocracy» και έχω ενθουσιαστεί. Ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο Διαδίκτυο και διανέμεται δωρεάν έχει καταφέρει να ξεβρακώσει ένα ολόκληρο σύστημα. Εντάξει, ένα χρεοκοπημένο σύστημα.

   Οι πρώτες αρνητικές αντιδράσεις για το «Debtocracy» προήλθαν από επικοινωνιολόγους και διαφημιστές. Λογικό ήταν. Αφενός ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με προσφορές των θεατών -χωρίς χορηγούς και διαφημιζόμενους- χαλάει την πιάτσα και αφετέρου πολλοί απ’ αυτούς εργάζονται για κόμματα και πολιτικούς που θίγονται από το «Debtocracy». Φυσικά, αν το «Debtocracy» είχε χορηγούς και διαφημίσεις- οι επικοινωνιολόγοι και οι διαφημιστές θα το αντιμετώπιζαν με πολύ μεγάλο σεβασμό. Οι πουτάνες σέβονται τους πελάτες.

Heaven can wait...

Αλλάζει το πεπρωμένο;

Λίγο πριν την έναρξη μιας ιστορικής μάχης, ένας Ιάπωνας στρατηγός αποφάσισε να επιτεθεί στον αντίπαλο παρόλο που οι στρατιές του υστερούσαν αριθμητικά.

Ήταν σίγουρος ότι θα νικούσαν αλλά οι άνδρες του διακατέχονταν από φόβο και αμφιβολία.

Κυνόδοντας...

Μιλάμε για ένα αριστούργημα; 

Πραγματικά αναρωτιέμαι...δεν έχω καταλήξει...

Γ.Αγγελάκας - Ν.Βελιώτης / Κρίμα να μην είσαι δω.

http://www.youtube.com/user/ASMHNIO?feature=mhum


Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Νίκος Βελιώτης
Οι ανάσες των λύκων - 2005 

Περνούν οι μέρες γρήγορα
μα μερικές φρενάρουν
Με παίρνουν στην καρότσα τους
κι όμορφα με βολτάρουν
Γελούν με τα φτιασίδια μου
χαϊδεύουν τις πληγές μου
Μεθάνε και μου δίνονται
και γίνονται δικές μου
Φεύγουνε κοκκινίζοντας
και μ' αποχαιρετάνε
Και μένω πάλι μόνος μου
να σε ξαναθυμάμαι
 Κρίμα να μην είσαι εδώ
Τέτοιες μέρες αν με βρουν
Κρίμα να μην είσαι εδώ
Να γελάς και να σ' ακούν
Μα αυτό που με ξεκάνει
και μου σταματάει το νου
Είναι που δεν είσαι
Που δεν είσαι καν αλλού

Οι δύο άρρωστοι...

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες.

Το κρεβάτι που βρισκότανε ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.

Ο Μικρός Πρίγκιπας

Τότε ήταν που παρουσιάστηκε η αλεπού:
- Καλημέρα, είπε η αλεπού.
- Καλημέρα, απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας, που γύρισε προς το μέρος απ' όπου ακουγόταν η φωνή, μα δεν είδε τίποτε.
- Εδώ είμαι, είπε η φωνή, κάτω από τη μηλιά ...
- Ποια είσαι συ; είπε ο μικρός πρίγκιπας. Είσαι πολύ όμορφη ...
- Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.
- Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος ...
- Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού, δεν είμαι εξημερωμένη.
- Α! συγνώμη, έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Μα, αφού σκέφτηκε λίγο, πρόσθεσε:
- Τι πάει να πει «εξημερωμένη»;

The Power of Words.

Περί δημοκρατίας...

Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα, και την αναρχία ως ευδαιμονία...
Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.)

Περί Θεού...

Aν ο Θεός ήταν Δημοκράτης δεν θα έδινε δέκα εντολές, θα έδινε δέκα προτάσεις προς συζήτηση.

Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

K.Π. Kαβάφης

ΑρΚας - Οι 15 κορυφαίες ατάκες

1. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑ.
2. ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ.
3. H ΠΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΤΕΝΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΣ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ ΦΑΛΑΚΡΟΣ!
4. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ 4 ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ 1 ΠΡΟΒΑΤΟ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ.
5. ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΥΝ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΞΕΡΟΥΜΕ.
6. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΧΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΑΣΟΛΑΔΑ. ΜΕΤΑ ΘΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΒΗΞΕΙΣ
7. Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ.
8. Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΦΑΣΕΙΣ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. ΞΕΚΙΝΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΚΑΝΑΛΙΑ.
9. ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ. ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ.
10. ΜΕΓΑΛΟΦΥΪΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΦΑΤΣΕΣ.
11. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΗΛΙΘΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ. ΕΤΣΙ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΝΩ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΦΤΩΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΗΛΙΘΙΟΣ.
12. Η ΤΥΧΗ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΑΛΛΑ Η ΑΤΥΧΙΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ...
13. ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΟ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ.
14. Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ.
15. ΚΑΝΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ: ΠΛΥΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ/ΜΙΑ ΦΙΛΗ!!!

το πούλι...

Ήταν ένα πουλί που πετούσε ψηλά ανέμελα μες στο κατακαλόκαιρο, ξαφνικά όμως έχασε τον δρόμο του κ βρήκε χειμώνα μπροστά του. Μην μπορώντας να συνεχίσει να πετά, έπεσε στο χώμα, και εκεί που όλα δείχναν πως ξεψυχά.. Για καλή του τύχη πέρασε απο πάνω του μία αγελάδα χέσοντάς το. Η κοπριά το ζέστανε κρατώντας το στην ζωή. Για κακή του τύχη μετά απο λίγες μέρες περνούσε απο το σημείο μια γάτα, άκουσε λοιπόν ένα τσιτσίρισμα να βγαίνει απο την κοπριά, πλησίασε, ξεσκέπασε το πουλάκι και το έκανε μία χαψιά.
Ηθικό δίδαγμα: αυτός που σε ρίχνει μες στα σκατά δεν θέλει πάντα το κακό σου, αλλα ούτε και αυτός που σε βγάζει απο αυτά θέλει απαραίτητα το καλό σου.


Ευχαριστώ Νίκο...

Μωρά στη Φωτιά - Η φωλιά του κούκου

http://www.youtube.com/user/ASMHNIO?feature=mhum

Στίχοι και μουσική: Στέλιος Παπαϊωάννου Σαλβαδόρ

Θεατρίνοι 1999 

Υπάρχει κάποιο μπαρ έξω απ' την πόλη

που πηγαίνουμε συχνά

μες στη φωλιά του κούκου

ίσως να σου συμβούν όλα ή τίποτα.

Φοράμε μωβ φουστάνια, μπότες μαύρες

και δερμάτινα μπουφάν

μεθάμε και στριγγλίζουμε

και λύνουμε αινίγματα.

Και λέμε:

ε...,αίνιγμα για λύση

τι...; στη φωλιά του κούκου

όχι, όχι άλλη θλίψη

χι...πες μου πώς θα πούμε

Πες μου τώρα

ευτυχισμένοι;

ω! ναι, ευτυχισμένοι,

μες στη ζούγκλα

ευτυχισμένοι;

ω! ναι, ευτυχισμένοι!

Kι οι άλλοι που μας βλέπουν

λεν πως είμαστε τρελοί

έλα και συ εδώ αν θέλεις

να χορέψουμε μαζί.

Και μη νομίζεις ότι χάσαμε τα λογικά

δεν είν' κακό να προσποιούμαστε

πως όλα είναι καλά.

Και λέμε:

ε...,αίνιγμα για λύση

τι...; στη φωλιά του κούκου

όχι, όχι άλλη θλίψη

χι...πες μου πώς θα πούμε

Πες μου τώρα

ευτυχισμένοι;

ω! ναι, ευτυχισμένοι,

μες στη ζούγκλα

ευτυχισμένοι;

ω! ναι, ευτυχισμένοι!

Βλέπω τον καπνό απ' το τσιγάρο πιο ψηλά

οι στάχτες θα 'ρθουνε ξανά μετά απ' τη φωτιά

στη φωλιά του κούκου ζούμε σ' ένα όνειρο

παίζουμε πως δεν υπάρχει κόλαση εδώ...;

οι 2 λύκοι...

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής
Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην
ψυχή των ανθρώπων. Είπε:
"Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων'
που υπάρχουν μέσα σε όλους μας"

Περί μπύρας...

Αναμφισβήτητα, η μπίρα είναι η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου στους αιώνες. Α ναι, και ο τροχός είναι μια καλή εφεύρεση, αλλά ο τροχός δεν ταιριάζει και τόσο με την πίτσα.
Dave Barry

Μια πόλη...

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης... που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.

Με λένε Ελλάδα...

Με λένε Ελλάδα.

Σου μιλάω ψιθυριστά να μην μας ακούσουν. Θα σου πω και εγώ την ιστορία της καταστροφής μου.
Με λίγα λόγια.
Κάποτε είχα μια συναίσθηση της ιστορικής αξίας μου, ήμουν πτωχή πλην τίμια.
Πολέμαγα για να μεγαλώσω.
Πολέμαγα για τους Βαλκανικούς.
Πολέμαγα για τη μεγάλη ιδέα στη Μικρά Ασία.

τα περιβόητα πακέτα διάσωσης...

Είναι μία υγρή ημέρα σε ένα μικρό ιρλανδικό χωριό. Βρέχει ακατάπαυστα και οι δρόμοι είναι άδειοι.
Οι καιροί είναι δύσκολοι, όλοι χρωστάνε και ο καθένας ζει με πίστωση. Αυτή τη συγκεκριμένη μέρα, ένας πλούσιος Γερμανός τουρίστας οδηγάει μέσα από το χωριό, σταματά σε ένα τοπικό ξενοδοχείο, αφήνει 100 ευρώ στο γραφείο της ρεσεψιόν, λέγοντας στον ξενοδόχο ότι θέλει να ελέγξει τα επάνω δωμάτια ώστε να βρει κάποιο για να περάσει τη νύχτα.

Γι΄αυτό να χτίζεις με σοφία...

Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στην σύνταξη, και είπε στο αφεντικό του τα σχέδια του για να φύγει...
 και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με τη γυναίκα του.
Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στην σύνταξη.
Θα τα κατάφερναν.
Ο εργολάβος του στεναχωρήθηκε που θα έφευγε ένας τόσος καλός μάστορας και ζήτησε απο τον ξυλουργό αν θα μπορούσε να του χτίσει άλλο ένα σαν προσωπική χάρη.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί.

ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 2009

Να ξαναγίνουμε φτωχοί.

Οπως ήμασταν πάντα.

Οπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να ‘ρθει η σειρά τους… Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια.

debtocracy...

http://debtocracy.gr/

Θα 'ρθει ο καιρός που θα σπάσω την πόρτα/Γ.Αγγελάκας-Ν.Βελιώτης

http://www.youtube.com/user/ASMHNIO?feature=mhum

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας

Μουσική: Νίκος Βελιώτης

Οι ανάσες των λύκων - 2005

Θα 'ρθει ο καιρός που θα σπάσω την πόρτα

κι καρδιά μου στο φως θα χιμήξει

Θα φύγω μακριά

θα πετάξω ψηλά

θα πετάω σ' ασύλληπτα ύψη

Και τότε πια δε μπορεί

αυτή η φτηνή

αυτή η χλωμή

η τιποτένια μου θλίψη

Θα μείνει ορφανή

θα γυρνάει σαν τρελή

θα ζητάει να με βρει

και δε θα με βρίσκει

κι ούτε πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει

και δεν πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ...