
Είναι κάποιοι άνθρωποι που μας σημαδεύουν την ζωή. Δεν ξέρω τι γίνεται και πως συνεννοείται το σύμπαν, τι εξωκοσμικές διεργασίες γίνονται και κάποιος άνθρωπος βρίσκετε στον δρόμο σου και σου ορίζει την ζωή, στην καταστρέφει ή στην αναζωογονεί, σου ανατρέπει όλα όσα είχες στο μυαλό σου ως τώρα και μετά οι ζωές σας δένονται και πορεύονται μαζί ή και χώρια, αλλά στην ουσία μαζί.
Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να είναι φίλος ή εραστής. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι δένεσαι τόσο μαζί του που δεν μπορείς να φανταστείς την ζωή σου χωρίς αυτόν.
Και όλο αυτό με κάνει και σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι καμιά φορά κάνουν σχέσεις άνευ ουσίας, είτε αυτές είναι φιλικές, είτε ερωτικές, είτε σεξουαλικές και στην ουσία ευτελίζονται και χάνουν την ευκαιρία να νιώσουν την ανθρώπινη επαφή έτσι όπως αξίζουν.
Βέβαια καμιά φορά αυτό γίνεται υποσυνείδητα ή ακόμα και εις γνώση μας χωρίς να θέλουμε να το παραδεχτούμε. Και ο μεγαλύτερος λόγος που συμβαίνει είναι ότι οι άνθρωποι φοβούνται να μείνουν μόνοι. Και έτσι προτιμούν αναλώνονται σε σχέσεις επιφανειακές, παρά να περάσουν την ώρα τους με τον εαυτό τους.
Κατά καιρούς μπορεί να το έκανα και γω. Να περνούσα δηλαδή απλά τον χρόνο μου με κάποιους ανθρώπους που δεν είχα ιδιαίτερο δέσιμο, επειδή εκείνη την εποχή δεν είχα κάτι άλλο. Μα έτσι όμως κατάλαβα ότι χάνεις κάποια πράγματα. Τα οποία δεν αγοράζονται, ούτε αποκτούνται έτσι απλά. Μπορείς να αγοράσεις την διασκέδαση, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις την φιλία. Και τι μένει στο τέλος; Ένα κενό.
Και έτσι αν δεν μπορείς να νιώσεις με έναν άνθρωπο αυτό το σημάδεμα που λέω στην αρχή, αν δεν μπορείς να νιώσεις πότε πονάει χωρίς να στο λέει, αν δεν μπορείς να κλάψεις μαζί του στην λύπη, να γελάσεις στην χαρά, να νιώσεις την έλλειψή του όταν οι καταστάσεις στον πάρουν μακρυά σου, τότε καλύτερα να μην τον έχεις δίπλα σου.
Όπως επίσης και με τους συγγενείς. Λένε ότι τον φίλο τον επιλέγεις ενώ τον συγγενή όχι. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να τον ανεχτείς. Θεωρώ ότι εκτός από τα πολύ κοντινά πρόσωπα, δηλαδή γονείς και αδέρφια, αν με κάποιον από τους συγγενείς σου δεν ταιριάζουν τα χνότα σας, καλύτερα να μην ασχολείσαι καθόλου. Και ας μην σου μιλήσει 1000 χρόνια. Μη το κάνεις τυπικά. Μπορεί να έχετε το ίδιο αίμα, αλλά αν δεν έχετε το ίδιο μυαλό χαλάει η συνταγή.
Τα ίδια ισχύουν και για τις σεξουαλικές σχέσεις. Το σεξ είναι ένα μέσο να δείξεις την αγάπη σου σε κάποιον. Αν όχι την αγάπη, έστω το ότι αυτό το άτομο σε ελκύει, ότι σε διεγείρει εγκεφαλικά και σωματικά. Αλλιώς καλύτερα να μην γίνεται.
Βέβαια για να μην παρεξηγηθώ αυτά που λέω ισχύουν μόνο για μένα και αυτό δεν σημαίνει ότι αν κάποιος κάνει τα αντίθετα τον κατηγορώ ή τον κατακρίνω. Και φυσικά έχω φίλους που τα κάνουν όλα αυτά. Απλά εγώ δεν μπορώ.
Και γιατί δεν μπορώ;
Γιατί νομίζω ότι όλα αυτά τα χρόνια, πριν κατασταλάξω στα παραπάνω, αναλώθηκα σε ρηχούς ανθρώπους, ανθρώπους που δεν είχαν τίποτα να μου δώσουν και φυσικά τίποτα να τους δώσω και γω και όλο αυτό νομίζω ότι με κούρασε συναισθηματικά και έτσι δεν μπορώ πλέον, ακόμα και αν το θέλω, να λειτουργήσω αλλιώς.
Όταν βρίσκομαι με κάποιον που δεν με ενδιαφέρει ως άνθρωπος, νιώθω πως καταπιέζομαι φοβερά και είναι σαν να ψάχνω την έξοδο κινδύνου.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα σε αυτόν τον κόσμο να νιώθεις την ανατριχίλα από το άγγιγμα του άλλου, να τον κοιτάς και να ανταλλάσσεται μηνύματα χωρίς να μιλάτε, να οικειοποιείστε τραγούδια, να σκέφτεσαι τις στιγμές σας και να χαμογελάς ή να δακρύζεις, να κάνεις σχέδια μαζί του, να νιώθεις ότι έχεις κάποιον δίπλα σου.
Και στην ουσία να νιώθεις το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής. Την αγάπη.
Να ακούς την αγάπη.
Να ακούς την αγάπη.
σ.σ. Οι άνθρωποί μου που είναι εδώ κοντά μου και τους βλέπω κάθε μέρα μπορούν να νιώσουν όλα αυτά από μένα και γω από αυτούς. Για αυτό λοιπόν αυτή την αναρτήση θα την αφιερώσω σε αυτούς που είναι μακριά.
Στην Vicious και στον Pirpolimeno, στην Μαίρη και την Κατερίνα από την Εύβοια, στον Αλχημιστή μου που είναι στας Γαλλίας και σε όλους τους συμφοιτητές μου που περάσαμε πολύ όμορφα πριν κάποια χρόνια.
Ακούω τις θάλασσες και τα ποτάμια σου
Ακούω το γέλιο ακούω το κλάμα σου
Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα
Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου
Ακούω τους ήλιους και τους πλανήτες σου
Ακούω τις χαρές σου ακούω τις λύπες σου
Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου
Τους εραστές και τους τρελούς
που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου
Ρε δε ξέρεις πόσο σε νοιώθω!Τώρα πολλά τα καταλαβαίνω πολυ καλά γιατί ένας άχρηστος με τρελη(κανονική) έχουν διαλύσει πολλές φιλίες και σκέφτομαι δε γίνεται μια φιλία να χει χαλάσει τόσο γρήγορα και τόσο απότομα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά οι καφέδες δε σε κάνουν φίλο με τον άλλον!Φίλο σε κάνουν να λες μια μαλακία που κάνεις και ο άλλος αντί να μη πει τίπτοα και να το περάσει στο ντούκου να σε αρχίζει στο βρίσιμο!Ίσως φίλος είναι αυτός που με τη πρώτη λέξη που θα του πεις στο τηλέφωνο ξέρει ή ότι τα χεις πιει ή ότι είσαι άστα να πάνε!Η φιλία είναι τόσο σπάνια και όλοι την υποβαθμίζουν σε μια υποπερίπτωση του ξεκατινιάσματος!Πραγματικά πρώτη φορά συναντώ τόσο ξεκατίνιασμα στη ζωή μου και τόσο κατίνες ανθρώπους!
Τεσπα δε συνεχίζω!Δεν υπάρχει αυτό το τραγούδι και ελπίζω και εγώ να ακούσω και εσύ να ακούσεις και όλοι να ακούσομυε την αγάπη!!
Χαιρετώ!
ΥΓ:Είσασταν συμφοιτητές με τον Αλχημιστή;;;;;;;;;
Όταν τελειώσεις την σχολή θα καταλάβεις και συ ποιοι ήταν οι φίλοι σου. Και δεν το λέω λες και είμαι καμιά μεγάλη και έχω πείρα. Έτσι και αλλιώς δεν έχουμε και 50 χρόνια διαφορά. Αλλά οι φοιτητικές φιλίες πολλές φορές περιορίζονται στην διασκέδαση και στην ξενοιασιά και μόλις τελειώσουν αυτά τελειώνουν και αυτές. Πάντως πάντα κάτι μένει και αυτό το δείχνει ο χρόνος.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
υγ. Όχι δεν ήμασταν συμφοιτητές με τον Αλχημιστή. Άλλωστε εγώ στην χημεία ήμουν πάντα ντουβάρι. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα φίλοι. Να κάτι τέτοιοι άνθρωποι είναι που με κάνουν και γράφω αυτά τα κείμενα.
Τα λογια σου, φιλη μας..Με δακρυσαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι βλεπω την..Μαεστρια στα..ακουσματα...
Ετσι.."ακουω" κι εγω...!!
Ομως, η καρδια ειναι το "κλειδι"...Που ανοιγει τα αυτια...!!
Και οι φιλοι, ειναι σαν αστερια...Φαινονται μακρυα..Αλλα παντα ειναι κοντα σου...!!
Σου ευχομαι,παντα να ακους την αγαπη...
Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να άκουγαν την αγάπη. Νομίζω ότι ο κόσμος μας θα ήταν πιο όμορφος.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλημέρα.
To να "μεγαλώνουμε" μας δίνει την δυνανατότητα να επιζητούμε και πάνω απο όλα να θέλουμε επιτέλους μια κάποια ποιότητα στη ζωή μας. Κι πάνω απο όλα στους ανθρώπους της ζωής μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είναι θλιβερό να βλέπω ανθρώπους που ακόμα και σε μεγάλη ηλικία δεν μπορούν να το καταλάβουν και πεθαίνουν τελικά μόνοι.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Μαρία, μερικές φορές καλύτερα να μιλάς μόνο για την πολιτική κατάσταση της χώρας... Γιατί αυτά που έγραψες σήμερα με πονάνε πιο πολύ τελικά............
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ρασκόλνικωφ πάλι με το σχόλιο του, ήταν σαν να με ήξερε...
Ρε δεν με αφήνετε βραδιάτικα στον πόνο μου;...
Άμα χάσεις φίλο και έρωτα, άμα έχεις προδοθεί μέχρι...Δευτέρας Παρουσίας, τότε καλύτερα να μιλάς για την "κουβέρτα με τα μανίκια"... Ότι κάνω δηλαδή ακριβώς...
Μαρία, είσαι τυχερή, γι' αυτό ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν...
Υ.Γ Ελπίζω να καταλάβατε την πικρία μου ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ και όχι για τα λεγόμενα σας, τα οποία είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΕΒΑΣΤΑ όπως κι εσείς άλλωστε...
Φιλάκια Μαράκι μου.
Η προδοσία είναι κάτι που όλοι λίγο ή πολύ το έχουμε γευτεί. Ακόμα και από ανθρώπους που μας αγάπησαν πολύ. Τι νομίζεις ότι εγώ δεν προδόθηκα;
ΔιαγραφήΑλλά πάντα θα υπάρχουν καλοί άνθρωποι να μας γεμίσουν την ζωή. Ίσως να αργήσουν να έρθουν, αλλά είναι κάπου εκεί και κάποια στιγμή θα διασταυρωθούν οι δρόμοι μας.
Για αυτό λοιπόν μην απογοητεύεσαι. Απλά θέλει λίγο χρόνο και λίγη υπομονή. Σε καταλαβαίνω...
Ένα τραγουδάκι από μένα... Τίποτα δε χάθηκε http://www.youtube.com/watch?v=rur7nlQb4Sw
Αλλά δεν κρατιέμαι... πάρε και ένα καψουρικό... μαζί με το ουίσκι πάει... Πονάμε όσοι αγαπάμε http://www.youtube.com/watch?v=Nac-i9Kg8t4
πολυ δυνατη ανάρτηση! να σαι καλα ρε κορίτσι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ φίλε μου.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
"...όλα αυτά τα χρόνια, πριν κατασταλάξω στα παραπάνω, αναλώθηκα σε ρηχούς ανθρώπους, ανθρώπους που δεν είχαν τίποτα να μου δώσουν και φυσικά τίποτα να τους δώσω και γω και όλο αυτό νομίζω ότι με κούρασε συναισθηματικά... "
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου, όλοι οι άνθρωποι, όλες οι συναντήσεις είναι σημαντικές. Κι όσοι μας κούρασαν, κι όσοι μας εξουθένωσαν, κι όσοι μας έβλαψαν.
Το σκέφτομαι όλο αυτό σαν μια σειρά από οχήματα που έρχονται, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, για να με πάνε μια-δυο στάσεις παρακάτω.
Ώρα τους καλή, λοιπόν!
;)
Δεν μετάνιωσα που τους γνώρισα και βρέθηκαν στον δρόμο μου.
ΔιαγραφήΆλλωστε αυτοί με έκαναν αυτό που είμαι τώρα.
Ευχαριστώ για την βόλτα.
Καλημέρα.
Πολύ όμορφα δοσμένη ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δίκιο έχεις!
Εχασα πρόσφατα τον καλύτερό μου φίλο από μια λάθος επιλογή...
Από την μοναξιά του βλέπεις... από την απελπισία του να έχει σχέση πήγε στην εντελώς πιο άσχετη!
Προσωπικά μ'αρέσει η μοναξιά μου και την προτιμώ από το να είμαι με κάποιον άσχετο στη ζωή μου. Η μοναξιά είναι μεγάλη δασκάλα σε κάνει πρώτα απ'όλα να μαθητεύσεις εις βάθος πάνω στον ίδιο σου τον εαυτό.
Λένε πως πρέπει να ζούμε με τις επιλογές μας... το κακό είναι ότι πρέπει πολλές φορές να ζούμε και με τις επιλογές των άλλων...
Καλή βδομάδα σου εύχομαι και καλό βράδυ! :)
Καλή εβδομάδα καλή μου και καλή δύναμη.
ΔιαγραφήΜε συγκίνησες ρε χαζό.... :'(
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμείς σ'αγαπάμε!!!!
Χρόνια σου Πολλάααααααααα!!!!!!! :)
Να σε χαιρόμαστε και με τη σειρά σου να χαίρεσαι ό,τι/όποιον/όσους αγαπάς!
Φιλάκιαααααα!!!
Vic.
Σ΄ευχαριστώ ρε συ!!!
ΔιαγραφήΜα που τα θυμάσαι όλα βρε;
Φιλάκια!
Ε τό'χω αυτό, τό'χω.. :D
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά!!!! :)
Vic.